O Νίκος Μπακουνάκης παρουσιάζει τα Χριστούγεννα ως λογοτεχνική φαντασίωση. Από τον Παπαδιαμάντη και τον Ντίκενς έως την Ζυράννα Ζατέλη, Τα «Χριστουγεννιάτικα διηγήματα» του Παπαδιαμάντη, που «πακεταρίστηκαν» πολύ νωρίς από τις εκδόσεις Φέξη στις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα έχουν δημιουργήσει, για τους περισσότερους από μας, ένα λογοτεχνικό αντίβαρο στη βικτωριανή λογοτεχνία των Χριστουγέννων, που είναι κυρίαρχη εδώ και περίπου δύο αιώνες. Tα βικτωριανά Χριστούγεννα τα επέβαλε οριστικά η λογοτεχνία με τη νουβέλα του Καρόλου Ντίκενς «Α Christmas Carol» («Μια χριστουγεννιάτικη ιστορία») που κυκλοφόρησε στις 19 Δεκεμβρίου 1843 και στις λίγες μέρες που ακολούθησαν, μέχρι τα Χριστούγεννα, είχε πουληθεί σε 6.000 αντίτυπα . Ο Ντίκενς είχε γράψει τη νουβέλα μέσα σε δυο μήνες. Είναι ο μόνος, μεταξύ των σύγχρονων συγγραφέων, που δημιούργησε μια τόσο πειστική εικόνα ευτυχίας. Ισως γι’αυτό είχε αυτή την καθολική υποδοχή και αποδοχή.